Ratrichi Nagari Marathi Satyakatha
Welcome To Ratrichi Nagari Web Portel.Now you can read new Storyes and much more. thank you.
Ratrichi Nagari Marathi Satyakatha
Welcome To Ratrichi Nagari Web Portel.Now you can read new Storyes and much more. thank you.
Ratrichi Nagari Marathi Satyakatha
Welcome To Ratrichi Nagari Web Portel.Now you can read new Storyes and much more. thank you.
Ratrichi Nagari Marathi Satyakatha
Welcome To Ratrichi Nagari Web Portel.Now you can read new Storyes and much more. thank you.
Ratrichi Nagari Marathi Satyakatha
Welcome To Ratrichi Nagari Web Portel.Now you can read new Storyes and much more. thank you.
एक पावसाळी रात्र || मराठी कथा || Ratrichi Nagari marathi || story || marathi katha || ratrichi nagari ||
"पहिलं प्रेम" 2 || मराठी कथा || मराठी गोष्टी || मराठी कादंबरी || प्रेम कथा || || story || marathi katha || ratrichi nagari || marathi Lovestory ||
"पहिलं प्रेम" || मराठी कथा || मराठी गोष्टी || मराठी कादंबरी || प्रेम कथा || || story || marathi katha || ratrichi nagari || marathi Lovestory ||
रात्रीचा गार वारा हळूहळू वहात होता. चंद्राच्या कोवळ्या प्रकाशात नदीचं पाणी चमकत होतं. त्या शांत वातावरणात अन्वी आणि आर्यन नदीच्या काठावर बसले होते. दोघंही काही न बोलता फक्त लाटांचा आवाज ऐकत होते.
अन्वी आर्यनकडे पाहत म्हणाली, "कधी कधी शांततेतही खूप काही बोललं जातं, नाही का?"
आर्यन हसत तिच्या डोळ्यात डोकावला, "हो, पण कधी कधी शब्द हवेत असतात, अन्वी."
अन्वीने हलकंसं हसून मान खाली घातली. ती आर्यनच्या मनातील भावना ओळखत होती, पण ती अजून त्या भावना शब्दांत ऐकायच्या होत्या.
भूतकाळातली गोड आठवण
अन्वी आणि आर्यन कॉलेजपासून एकमेकांचे चांगले मित्र होते. अन्वी खूप बोलकी, हसरी आणि मोकळ्या स्वभावाची होती. आर्यन मात्र शांत, समजूतदार आणि थोडा लाजरा. दोघांचं नातं मैत्रीच्या पलीकडे जात होतं, पण कुणीच ते कबूल करत नव्हतं.
कॉलेज संपलं, आयुष्य वेगाने पुढे जाऊ लागलं, पण आर्यनच्या मनातली भावना तशीच राहिली. तो तिला मनात लपवून ठेवत होता.
आजचा तो क्षण
नदीकाठी बसलेले असताना आर्यन मनातल्या भावना रोखू शकला नाही. त्याने तिचा हात हलकासा धरला आणि म्हणाला, "अन्वी, मी तुझ्यावर प्रेम करतो. कॉलेजपासून. पण कधी सांगण्याची हिंमत झाली नाही."
अन्वी गप्प झाली. तिच्या डोळ्यात हलकीशी चमक होती, जणू तिलाही हाच क्षण हवंहवंसा वाटत होता.
थोड्या वेळानं ती हलक्या आवाजात म्हणाली, "माझ्याही मनात तुझ्याबद्दल भावना आहेत, आर्यन. पण मला नेहमी वाटायचं, आपण फक्त मित्र आहोत... पण खरं सांगू? तुझ्याशिवाय आयुष्य अपूर्ण वाटायचं."
आर्यनने तिच्या हातावर आपले बोट फिरवले. "मग पूर्ण करू या का आपल्या प्रेमाची गोष्ट?"
अन्वीने हळूच त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेवलं. त्या गार वार्यात, चंद्राच्या साक्षीने, त्यांचं पहिलं प्रेम अखेर शब्दात व्यक्त झालं.
त्या रात्री चंद्रही थोडा अधिक उजळ वाटत होता, जणू त्यांचं प्रेम आकाशातही चमकत होतं. ❤️✨
त्या रात्री अन्वी आणि आर्यनचं नातं एका वेगळ्या उंचीवर पोहोचलं होतं. दोघांनीही आपली मनातील भावना उघडपणे व्यक्त केल्या होत्या. नदीच्या काठावर झालेला तो संवाद त्यांच्यासाठी आयुष्यभरासाठी खास बनला.
प्रेमाची नवी सुरूवात
त्याच्या दुसऱ्या दिवशी सकाळी आर्यनचा फोन वाजला.
अन्वीचा मेसेज होता – "आज भेटशील?"
आर्यनच्या चेहऱ्यावर नकळत हास्य पसरलं. तो ताबडतोब उत्तर टाइप करू लागला –
"हो, तू सांग कुठे भेटायचं?"
"त्या जुन्या कॅफेमध्ये. आठवतंय?" अन्वीने स्मायलीसह रिप्लाय दिला.
त्या ठिकाणी अन्वी आणि आर्यनने कॉलेजच्या दिवसांत खूप वेळ घालवला होता. तिथल्या कोपऱ्यातल्या टेबलावर बसून चहा घेत घेत तासन् तास गप्पा मारणं, भविष्यासाठी मोठमोठी स्वप्नं बघणं – हे सगळं त्या जागेशी जोडलेलं होतं.
भावनांची गुंफण
आर्यन कॅफेमध्ये पोहोचला, तेव्हा अन्वी आधीच तिथे बसली होती. तिच्या हातात एक जुनी डायरी होती. तो बसताच तिने ती त्याच्यासमोर ठेवली.
"ही माझी डायरी आहे, आर्यन. मी कधी कुणालाही दाखवली नाही. पण आता वाटतं, तुला दाखवावी," अन्वी म्हणाली.
आर्यनने ती उघडली. पहिल्याच पानावर एका डेटसह लिहिलं होतं –
"आज मी पहिल्यांदा आर्यनला पाहिलं. त्याच्या डोळ्यांत एक वेगळीच जादू आहे. काहीतरी खास आहे त्याच्यात..."
आर्यनने नजर वर केली. त्याच्या डोळ्यांत हलकं पाणी तरळलं.
म्हणजे...?" त्याने विचारलं.
अन्वी हलकंसं हसली. "मी कॉलेजपासूनच तुझ्यावर प्रेम करत होते, आर्यन. पण मला कधी कळलंच नाही. मला नेहमी असं वाटायचं की आपण फक्त चांगले मित्र आहोत. पण जसजसं तुझ्याशिवाय आयुष्य कल्पना करायला लागले, तसतसं जाणवलं की हे फक्त मैत्री नाही, हे प्रेम आहे."
आर्यनकडे शब्द नव्हते. तो फक्त तिच्याकडे पाहत राहिला.
"मग इतकी वर्ष तू का काहीच बोलली नाहीस?" तो विचारत होता, पण त्याच्या स्वरात कुठलाही दोष देण्याचा हेतू नव्हता.
"कारण मी भीत होते. मैत्री तुटेल का, याची भीती वाटत होती... पण काल रात्री जेव्हा तू बोललास, तेव्हा समजलं की खरं प्रेम आपल्याला कधीच सोडून जात नाही."
आर्यन हलकंसं हसला. तो तिचा हात हातात घेत म्हणाला, "खरं प्रेम कधी उशिरा समजलं तरी चालतं, फक्त ते असणं महत्त्वाचं असतं."
त्या दिवशी, त्या जुन्या कॅफेमध्ये त्यांच्या प्रेमाची खरी सुरुवात झाली.
प्रेम, जे फुलतंच राहिलं...
त्या दिवसानंतर अन्वी आणि आर्यन अधिक वेळ एकमेकांसोबत घालवू लागले. शहराच्या छोट्या गल्ल्यांतून फिरणं, रस्त्यावरच्या चहाच्या टपरीवर वेळ घालवणं, भिजलेल्या रस्त्यांवर एकत्र चालणं – त्यांचं प्रेम रोज नव्याने फुलू लागलं.
एक दिवस, पावसाच्या हलक्या सरीत चालताना अन्वीने आर्यनचा हात घट्ट पकडला आणि म्हणाली,
"कधीच मला सोडून जाऊ नकोस, आर्यन."
तो थांबला, तिच्या डोळ्यांत पाहिलं आणि म्हणाला,
"तू माझ्या आयुष्याचा तो भाग आहेस, जो कधीही गमवायचा नाही. मी इथेच आहे, कायम तुझ्यासोबत."
आणि त्या क्षणी, पाऊस फक्त आकाशातून नव्हे, तर त्यांच्या हृदयातही प्रेमाच्या रुपात बरसू लागला... ❤️✨
(भाग 2 लवकरच!)
इच्छापूर्ती || story || marathi katha || ratrichi nagari || Katha || || मराठी कथा || Ratrichi Nagari marathi || story || सत्यकथा
नमस्कार मंडळी कसे आहात आपण ?
सर्व जन मजेत असाल ना. चला तर मग आता मी तुमचा मूड फ्रेश करणार आहे. माझी एक सत्यकथा मी तुम्हाला सांगणार आहे. ही कथा तुम्हाला नक्की आवडेल.
ही घटना तेव्हाची आहे जेव्हा मी माझे इंजिनियरींग पुर्ण करुन चांगल्या जाँबच्या शोधात होतो. त्यामुळे मी जास्त वेळ तर घरातच असे. दिवाळी तोंडावर आली होती. दिवाळीच्या सणासाठी माझी मोठी बहीण - जिचे की लग्न झाले होते, ती माझ्या पेक्षा 3 वर्षांनी मोठी आहे, १ वर्षापुर्वी तिच लग्न झालेल होतं. तिच्या सोबत घडलेली ही एक सत्य घटना आहे.
मला 2 बहिणी आहेत. एकीचं नाव स्वाती व दुसरी नेहा.
माझं आणि माझ्या बहिणीचे लहानपणापासूनच खुपच जमतं, मी एकटा भाऊ असल्यामुळे दोघीही खुप प्रेम करतात माझ्यावर!!
स्वाती दिसायला खुपच सुंदर, ऊंची ५.५ इंच, फिगर ३२-२८-३४ यावरून तुंम्हाला अंदाज आला असेलच किती हाँट व मादक फिगर असेल!! सिंहकटी कंबर असल्याने चालताना तिच्या मागचे गोळे वरखाली होत असत!! आणी तीचे ३२ चे बाँल पण चालताना वरखाली होत आसतात!!
पण मी आजपर्यंत अस वेगळ्या नजरेने कधी दीदीकडे
पाहील नव्हत. मी आणि स्वाती नेहमीच खुप मस्ती, धमाल करायचो,
एकमेकांच्या अंगाशी झोंबाझोबी करायचो, आंम्ही वैयक्तीक गोष्टी म्हणजे गर्लफ्रेंड, बाँयफ्रेंड बद्दल देखील एकमेकांना सांगायचो. आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे आम्ही कायम आमच्या खोलीत
एकाच बेडवर झोपायचो.
मागे आईला स्वाती दीदीचा फोन आला की ती उद्या दिवाळी च्या निमीताने घरी येतेय 15 दिवसांसाठी. हे ऐकुन आंम्ही सर्वजण खुश झालो होतो, खुप दिवसांनी दीदी घरी येणार होती. आईने तर तिच्या आवडीचे जे काही आहे ते बनवायला तयारीपण सुरू केली.
मग दुसर्या दिवशी मी दीदीला आणायला कार घेउन बस स्टॉपवर पोहोचलो. दीदी नुकतीच गाडीतून बँग घेउन उतरली होती. मी तिच्या जवळ जाताच दीदीने मला वाव किती भारी दिसत आहेस रे ! असे म्हणत मला घट्ट मिठी मारली. अन मीही तिला आनंदाने मिठी मारली.
मग मी तिची बँग घेउन कारमध्ये ठेवली. दीदी माझ्या शेजारीच पुढच्या सिटवर बसलेली होती. मग आंम्ही
एकमेकांशी गप्पा मारत घरी पोहोचलो होतो. त्यावेळी दुपारचे १२ वाजलेले होते. आई खुप खुश होती घरात येताच
दीदीने आईला मिठी मारली दोघींच्याही डोळ्यातुन आश्रू वहात होते. बाबा आँफिसला गेलेले होते.
मग दीदी फ्रेश होऊन आल्यावर आंम्ही सर्व जेवायला बसलो. आईने तिच्या आवडीच सर्व बनवलेले होते. !
दिदीचे लक्ष मात्र माझ्याकडेच होते.
मग आम्ही गप्पा मारत मस्त जेवणावर ताव मारला. मग मी माझ्या रुममध्ये जाउन आराम करत पडलो होतो. दीदी व आई किचनमध्ये आवारा आवर करत होत्या.
थोड्याच वेळाने दीदी माझ्या रुममध्ये आली. मला म्हणाली अरे मला वाटल झोपलास की काय? बर माझी बँग कुठे ठेवलीस रे!! मला गाऊन पाहीजे आहे.
मग मी तिला बँग दाखवली. व तीने त्यातुन गाऊन काढला. आणी तिथेच कपडे काढायला लागली. तिने सलवार, कुर्ता काढुन टाकला होता.
मी तिच्याकडे टक लावुन तीच्या अर्धनग्न शरीराचे दर्शन करत होतो. तीची पाठ माझ्याकडे होती. तिने काळ्या रंगाची पँन्टी व त्याला मँचींग ब्रा घातलेली होती. तिची गोरीपान, गोल गरगरीत बाहेर निघालेले मागचे गोळे, भरदार, गोर्यापान मांड्या आणी मागच्या फटीत रुतुन घट्ट बसलेली पँन्टी पाहुन माझा राघू माझ्या अंडरपँन्टमध्ये वळवळ करायला लागला.
ती गाऊन घ्यायला खाली वाकली तसे तिच्या घट्ट ब्रा मधुन आर्धे बाहेर आलेले गोरेपान गोळे व त्यामधील दिसणारी खोलगट दरी पाहुन माझा राघू एकदम ताठ झाला होता. दीदीची व माझी नजरानजर होताच मी डोळे बंद करुन घेतले. दीदीने पटकन गाउन घातला व माझ्याजवळ येऊन झोपली. दीदीने माझा गालगुच्चा घेत म्हणाली कायरे !! एव्हढ काय निरखुन पहात होतास मला, चावट कुठला!! मी बघितलय तुला! आता डोळे उघड आणी बोल. मी डोळे उघडुन म्हणालो साँरी दीदी अस काही नाही. दीदीने माझ्या अंडरपँन्टचा झालेला तंबु पाहीला होता.
दीदी – हो का!! मग असं माझ्याकडे टक लावुन काय बघत होतास. मुलगी पाहीली नाहीस का कधी!! दीदी आजुन माझ्याजवळ सरकली, आणी माझ्या पाठी वर हात फिरवत म्हणाली, बर तुझी गर्लफ्रेड कशी आहे वगैरे बोलत तिने तिचा पाय हलवला तशी तिची मांडी माझ्या ताठलेल्या राघू वर दाबली गेली. मी स्वताःला सावरून तिला म्हणालो. अगं दीदी तिचं सहा महीन्या पुर्वीच लग्न झालय! अरेरे ... ती म्हणाली ....... क्रमश :
लहानपणीचा कोट्यातला खेळ || story || marathi katha || ratrichi nagari || marathi goshti || Marathi Navin katha
क्रमश - : ...
Marathi story
Marathi katha
Marathi goshti
Bodh katha
Ratrichi nagari
Ratrichi nagri katha
Marathi Navin katha
Rajeshchya katha
Marathi satya katha
Satya katha